رخساره ها، محیط رسوبی و عملکرد فرآیندهای دیاژنزی مؤثر بر کیفیت مخزنی سازند آسماری در میدان نفتی رامین

هدف از این مطالعه، تفسیر محیط رسوبی و هم­چنین مهم­ترین فرآیندهای دیاژنتیکی است که بر کیفیـت مخزنی سـازند آسـماری در چاه­های شماره 3 و 6 میدان نفتی رامین در فروافتادگی دزفول شمالی مؤثر بوده­اند. بررسی پتروگرافی 260 برش نازک تهیه شده از مغزه، منجر به شناسایی 12 رخساره رسوبی نهشته شده در پنج زیرمحیط رسوبی شامل پهنه­ی جزر و مدی، لاگون، سد، دریای باز و رمپ خارجی شد، که توالی­های مورد مطالعه ته­نشست بر روی یک رمپ کربناته هوموکلینال را نشان می­دهد. مطالعات پتروگرافی طیف وسیعی از انواع فرآیندهای دیاژنتیکی را نشان می دهد؛ سه فرآیند دولومیتی شدن، انحلال و سیمانی شدن مهم ترین فرآیندهای دیاژنتیکی مؤثر بر ویژگی های مخزنی سازند مورد مطالعه هستند. فرآیندهای انحلال و دولومیتی­شدن با فراوانی بیش­تر نسبت به فرآیند سیمانی شدن عمدتاً رخساره­های گل­پشتیبان و پلوییدی را تحت تأثیر قرار داده­ و موجب افزایش تخلخل (بیش از 12%) و تراوایی (بیش از 1 میلی­دارسی) و در نتیجه افزایش کیفیت مخزنی شده­اند. از طرفی دیگر فرآیند سیمانی­شدن با گسترش کم منجر به کاهش کیفیت مخزنی (تخلخل کمتر از 12%، تراوایی کمتر از 1/0 میلی­دارسی و اشباع آب مؤثر بیش از 60%) در بعضی از بخش­های توالی (مخصوصاً در چاه شماره 3) شده است. به طور کلی رخساره­های کم­عمق و عمدتاً گل­پشتیبان که از فراوانی بیش­تری نسبت به سایر رخساره­ها برخوردارند (با فراوانی حدود 60%) و بیش­تر تحت تأثیر فرآیندهای انحلال و دولومیتی­شدن قرار گرفته­اند نقش مهمی را در افزایش کیفیت مخزنی کربنات­های مورد مطالعه از سازند آسماری در این میدان ایفا کرده­اند.